De Juiste Woorden

Ze is het mooiste wat ik ooit had.

Ik ben haar kwijt.

Het is zaterdagavond, ik ben in de plaatselijke kroeg. Er hangt een gezellige sfeer, vaste klanten en goede muziek. Mensen praten met elkaar en doen gezellig, ik doe mn best maar het lukt niet. Er zit een man naast me, hij praat tegen me. Waarover? Geen idee, ik vraag me af of hij het zelf nog weet. Ik wil hier niet zijn, ik wil bij jou zijn. Jij de geen die mij het beste kent, de enigste die ik durf te vertrouwen. Maar jij bent blijkbaar helemaal klaar met mij, onverwacht kwam het niet maar dat laat het niet minder pijn doen. Alsof ik geen adem meer kreeg, zo voelde het toen je vertelde dat je dit niet meer kon. Niks kon ik zeggen, niks kon ik doen, woorden kon ik niet vinden. De woorden om je bij mij te houden, de woorden om te vertellen dat mijn wereld instortte! De juiste woorden, die heb ik nooit echt kunnen vinden om te vertellen hoeveel jij voor mij betekend om te vertellen wat er in mijn omging. Onze ruzies gingen altijd daarover. Nooit heb ik dat het echt begrepen, ik heb altijd geweten dat jij het belangrijkste, het mooiste en het dierbaarste voor mij bent. Blijkbaar wist jij dat niet, ik heb het je niet genoeg verteld en heb ik je niet genoeg laten voelen.

We zijn nu een jaar verder en nog steeds denk ik aan je, nog steeds mis ik je.
Mijn hart gaat tekeer als ik je zie en nog steeds vind ik de juiste woorden niet.

Als houden van loslaten is, dan hou ik nog steeds van jou.